SAMEN WANDELEN WE

Gepubliceerd op 23 maart 2025 om 19:30

Samen dragen we, samen delen we, samen groeien we, samen wandelen we

Regio : Flobecq (Henegouwen - België)
Organisatie : Edler Craft

Wat vooraf ging aan de wandeling:
Wanneer we door het leven wandelen, dragen we allemaal een rugzak met ons mee.
Soms voelt het alsof we geen invloed hebben op wat erin zit.
We blijven vullen en stapelen, tot het gewicht ondraaglijk wordt en we een keuze moeten maken – soms vrijwillig, soms noodgedwongen.

Op deze wandeling gaat er een bijzondere rugzak mee.
Een rugzak die ik met plezier draag.
Maar misschien voel jij op een bepaald moment de behoefte om hem even over te nemen.
Voel je vrij om me aan te spreken, of degene die de rugzak op dat moment draagt.
Wat zit er in deze rugzak?
Van iedereen iets.

Ik nodig elke deelnemer uit om een klein voorwerp mee te brengen, iets wat zonder probleem in de natuur kan blijven, zoals een steen.
Hierop schrijf je een woord of een korte zin die verwijst naar iets wat jij in je persoonlijke rugzak draagt – iets wat je een plek wilt geven.
Wat je kiest, is helemaal aan jou.

Moge deze reis je brengen wat je nodig hebt, ruimte geven aan wat gedragen mag worden.

Na de eerste ontmoeting en stappen werd er een kort moment genomen op iedereen zin "stukje" in de zak te stoppen.

Samen gingen we op pad, de natuur in.
Niet zomaar een wandeling, maar een moment om te verbinden, te reflecteren en misschien zelfs iets uit onze persoonlijke rugzak een plek te geven.
De zon was erbij en bracht niet alleen warmte, maar leek ook de sfeer van de groep te versterken.
Voor sommigen was het een fijn weerzien, voor anderen een eerste ontmoeting.
Maar ongeacht de achtergrond of reden om deel te nemen, er was een gedeeld gevoel van openheid en samenhorigheid.

Samen werden stappen gezet. Vloeiend, sneller wat trager en ook wat moeizamer.
Gesprekken kwamen tot stand.
We bewogen met ons allen in groep of soms als een slang door het gras verder op onze weg.

Op een bijzondere plek namen we even de tijd om elk op onze eigen manier een voorwerp—natuurvriendelijk en met een persoonlijke boodschap—een plekje in de natuur te geven.
Een symbolisch gebaar om iets los te laten, te erkennen of net kracht te geven.
Op deze plek kwam de opmerking die me raakte me:
"Het perfecte moment—de start van de lente."

En inderdaad, de natuur komt weer tot leven, vernieuwt zichzelf en laat het oude de voeding vormen voor het nieuwe dat nu terug op gang komt.
Dit was niet alleen te voelen, maar ook te zien: de boshyacinten beginnen hun groei en de maagdenpalm kleurde al prachtig.
Iets wat Mario wist te benoemen.
De natuur was zich zichtbaar aan het herstellen en openbloeien, net zoals wij dat op onze eigen manier doen.

Daarnaast was het duidelijk dat niet alleen wij, maar ook de dieren hun pad aan het kiezen waren.
De padden kruisten ons pad, alsof ze zelf een bewuste richting hadden gekozen.
Er was zelfs een “padvindster” onder ons, een mooie knipoog naar de reis die ieder van ons aflegt.

Daarna zetten we samen de tocht verder, gedragen door de warmte van het moment en de verbinding met elkaar.
Bij de laatste gezamenlijke stappen namen we een foto aan een boom met een uitgesproken wortelweelde.
De wortels van een boom geven stevigheid en voeding.
Net zoals onze eigen wortels , ervaringen en connecties ons vormen en voeden.
De perfecte plaats voor dit samenzijn vast te leggen.

Samen genoten we nog van een drankje, om na te praten en te genieten van wat deze wandeling ons gebracht had.

Dankbaar voor iedereen die ervoor koos om hierbij te zijn.