NEEN HET GAAT NIET GOED

Van absorberen - verzadiging - frustratie naar groei.
Mijn persoonlijk proces.

Soms lijkt het alsof alles vanzelf gaat, maar dat is lang niet altijd zo.
Voor mij zeker niet.
De afgelopen periode heb ik ervaren hoe frustratie je kan vastzetten in een cirkel waar je moeilijk uitkomt.
Een cirkel die ook nog eens contiune blijft rond draaien.

Een jaar geleden moest ik stoppen met de sport die ik het allerliefste deed: trailrunning en hardlopen.
De pijn werd te intens.
Maar in mijn hoofd wilde ik dat nog niet accepteren.
Het was niet duidelijk, niet aanvaard. Zelfs fietsen en indoorcycling-les geven waren geen optie meer.

Sport is een groot deel van wie ik ben.
Als ik niet deftig kan sporten, voel ik me een ander persoon.
En die frustratie bleef zich maar opstapelen.
Ze had effect op alles: mijn zelfbeeld, mijn gedrag, mijn relaties.
Daarbij de rol als vader van 2 zonen met elk hun verhaal en verlangen.
De oudste niet bij mij in wonend. De jongste week om week.

Ik voelde minder tot geen zelfliefde, begon mezelf te verwaarlozen en schoot door in extreme patronen.
Eén daarvan was eten—alles wat me een ‘vals’ goed gevoel gaf.
Maar ook mijn omgeving voelde het.
Vooral de mensen die het dichtst bij me staan.
Net ook 'de' mensen die ook mijn hulp en steun kunnen en mogen ervaren.

De moeilijkheid in zo’n situatie is niet alleen de strijd die je voert, maar ook het écht willen en kunnen zien wat er gebeurt.
Het een plek geven.
En dan die eerste stap zetten—of meerdere—om eruit te komen.
Soms gebeurt dat bewust, soms door confrontaties met jezelf en je omgeving.
Bij mij kwam die confrontatie fysiek: de spiegel, de weegschaal van Fittershape, de gesprekken met de mensen rondom me.

Binnenin was het proces al een tijdje in gang gezet.
Maar vorige week voelde het alsof ik het écht in gang heb gezet.
Ik de keuze die er altijd is.
Eindelijk ook gemaakt heb.

Ik heb hulp gezocht.
Met topper Timmy van 2BUltra ga ik aan de slag om die cirkel te stoppen met draaien en open te breken.
En ondertussen ben ik reeds gestart ben met Wim Vandenbergh om mijn frustraties te doorvoelen, en dan vooral hoe die doorwerken op en in mijn relaties.

In het weekend organiseerde ik een wandeling, een moment waarop ik voor het eerst openlijk uitsprak dat ik vastzat in deze cirkel.
Een grote stap.
Want ik wéét wat ik kan.
Ik wéét wat ik beter kan doen.
Maar dit proces kon pas écht beginnen wanneer ik er klaar voor was en de keuze maakte om het aan te pakken.
Iets wat toch steeds terug op mijn pad komt.
De woorden van vriend Ronny.

"Iedereen heeft ene keuze"

En toen kwam zondagavond.
Mijn vrouw Sophie legde mijn kaarten. (één van haar vele talenten)
Wat daaruit kwam, gaf me niet alleen bevestiging van wat ik diep vanbinnen al voelde, maar bracht ook extra duidelijkheid.
Het was alsof alles in elkaar begon te vallen.
De puzzelstukken die ongrijpbaar leken, kregen vorm.

En dat is precies wat ik nu doe: stap voor stap de puzzel opnieuw leggen.

Hulp vragen, zoeken en aanvaarden is niet altijd makkelijk, maar wel essentieel.
Ook al voelt het alsof ik nog maar net aan de start sta, ergens weet ik dat dit pad al langer in gang gezet is.
En ondanks dat het geen gemakkelijk pad zal zijn, voelt het nu al zoveel beter.

Het is mijn proces.
Mijn groei.
En precies daarom zal het zoveel mooier zijn.

Personal trainer  Timmy:

https://www.2bultra.be/

Holistisch Relatietherapeut:

https://wimvandenbergh.com/

Tarot reading en meer Sophie:

https://www.facebook.com/CoachSophieVandesteen

Weegschaal Fitterschape: 15% promo code : EDLERCRAFT2025

https://fittershape.nl/